Ebig verfluecht
Wo hüt der Sardonagletscher liit, isch früener de schünscht Alp vom ganze Chliital gsih. De Alp het am Sänn Segnes ghört. Der het d Alp vom Vatter, wo uffem Sterbebett glege isch, gschänggt überchu mit der Bedingig, as er guet zur Muetter luege mös.
D'Sardona isch d Bruut vom Segnes gsi. Ä schüss und riichs Meitli, aber hoffertig und gmeined. D'Muetter, wo vu dr zukünftige Schwigertochter nüd viel Guets erwartet, ratet ihrem Suh, ä anderi Frau z hürate. Aber vergebli. De schwarze Auge vu dr Sardona sind stärcher gsi as d Wort vu dr Muetter.
Wos Sommer wird, gaht dr Segnes zAlp. De chrangg und alt Muetter bliibt im Hüsli im Dorf zrugg. Nanerä Ziit gaht erä zEsse us. Dr Segnes, wo das eigentlich sött wüsse, laht a dr Muetter nüt mih zuechu. I ihrer Not macht sich de chrangg, alt Frau uffä Weg zAlp. Nach am Tod chunt si zur Hütte und bittet ihre Suh um ä chlä Milch. Der nint äs Beggeli und füllts mit Schwiigfräss und gits ere hare.
Uhni äs Wort zsäge, staht dMuetter uf und machts sich ufä Weg iz Tal zum Sterbä. Wo sie langsam überä Platz vor dr Hütte gaht, chunt stolz und übermüetig dSardona drhär. Gwschind reicht dr Segnes ä paar Chäs im Cheller, leit sie vor sini Bruut ufä Platz, as dSardona kä dregged Schue überchunt. Der Muetter rüeft er nachä: «Das isch andere Bsuech!» DMuetter dräht dr Chopf und seit mit letschter Chraft: «So bliibet für immer und ebig binänand.»
Chum hett si das gseit, wird dr Himel schwarz und äs faht a regnä und äs regnet dr ganz Taag, dä fahts a schnieä und schniit de ganz Nacht. Am andere Morged gsit mä kä Hütte und kä Alp mih. Ä grossä Gletscher hett alls und alli zuedeggt und deggts hüt nuch zue.
Einmal im Jahr gaht im Gletscher ä schmale Spalt uf und dr Segnes und dSardona chännt am Rand ufe. Sie flehed dMuetter ah, sie söll doch de böse Wort zruggnih. Sie losed und losed na allne Siite, eb sie ettis ghöred. Aber immer bliibts totestill, und dr Segnes und dSardona müend zrugg in ihres chalte Gfängnis.